23 NİSAN HATIRASI

Birçok öğrenciye : “ 23 Nisan törenlerinde bir hatıranı anlatıver.” Diye bir teklif götürdüğümde :”Hocam, ben çocuk muyum?” diyerek teklifimizi geri çevirdi…

“23 NİSAN çocuk bayramı, bize ne, demeyelim.” Unutmayalım, hepimiz çocuk olduk. Çoğu zaman o günleri hasretle yâd ederiz. Öyle ki o günleri hatırlamak, hayal etmek bile dünyadaki her şeyden daha kıymetli gelir bizlere… Hey gidi günler deyip ah diye iç geçirmeyenimiz var mı? Hani derler ya : “Ah o eski bayramlar, ah eski Ramazanlar…” Özlenen ne eski bayramlardır ne de eski Ramazanlardır. Özlenen bal gibi çocukluğumuzdur!

Benim çocukluğumun 23 Nisan’ları hep gözü yaşlı gri bulutlar altında geçmiştir. Bunun için okuldaki törenler hep kısa sürerdi. Bizler de televizyondaki şenlikleri kaçırmamak için hemen evimize koşar televizyonun başına kurulurduk.

Rengârenk çocuklar 23 Nisan’ın bayram olduğunu bizlere hissettirmek, şarkılarını söyleyip danslarını sergilemek için dünyanın dört bir tarafından ülkemize geliyorlardı. Müzikleri de dansları da bizimkilerine hiç benzemiyordu, ama bizim için bir renkti hepsi…

23 Nisan 1987 şenliklerinde bizler için büyük bir sürpriz olmuştu. O sene Venezüellalı çocuklar ilk kez katılmıştı programa. Programın sunucusu Halit Kıvanç şöyle takdim etmişti:

“Uzaklardan gelen bir konuk, Güney Amerika’dan Arjantin’i selamlamıştık. Güney Amerika’dan bir konuğumuz daha var. Bir geliyor, ama pir geliyor. Öyle bir geliyor ki, öyle bir sürprizle geliyor ki… Sürpriz dedikten sonra bir şey söylenmez. Ve şenliğimizde ilk kez selamladığımız bu ülke sunulur: Venezüella!

Halit Kıvanç, “Venezüella” diye seslenince birden bildik bir müzik sesi farklı bir şekilde çalınmaya başladı. “Arkadaşım Eşek” şarksının müziğiydi bu. Müziğin ritmine uyumlu bir şekilde salonun sağından, solundan çıkan beyaza çalan, açık mavi elbiseleri ile Venezüellalı kızlar ,sahneye doğru ilerlediler. Koro şeklini alıp “Arkadaşım Eşek’i” söylemeye başladılar. Bütün salon coşmuştu. Alkışlarıyla tempo tutup şarkıya eşlik ediyorlardı. Ekranları başında bizler ise yaşlı gözlerle bu güzelliği seyrederken birden başka bir ses duyuldu. Evet, o sesin sahibi rahmetli Barış Manço!nun kendi idi. O da salona çıkınca tribünler daha da coşmuştu. Hep bir ağızdan “Arkadaşım Eşek” söyleniyordu…Şarkı bitince öyle bir alkış koptu ki anlatılamaz.Herhâlde Venezüellalılar bu kadar coşkuyla karşılanacaklarını tahmin bile edemezlerdi….

“Arkadaşım Eşek” rahmetli Barış Manço’nun çocuklar için yapmış olduğu bir şarkıydı. Biz de Arkadaşım Eşek’i çok seviyorduk. Bir başka ağızdan, ta dünyanın öbür ucundan gelen çocukların ağzından aşina bir sesi duymak ister istemez bizleri duygulandırmış, bizlere unutulmaz bir 23 Nisan yaşatmıştı. Hey gidi günler, hey!

NOT:23 NİSAN 2008 töreni için hazırladığım konuma metnidir.Okulun bahçesinde son konuşmacı olarak bu metni okudum.Metnin peşinden de Arkadşım Eşek şarkısını BARIŞ MANÇO'ya eşlik ederek söyledik...